آموزش زبان انگلیسی سطح مقدماتی

در آموزش زبان انگلیسی مقدماتی، تلفظ درست بسیاری از کلمات دشوار ارائه شده است. با تماشای این ویدئو ها می توانید نحوه تلفظ درست بیشتر کلمات انگلیسی را فرا بگیرید .

این آموزش در دو سطح مبتدی و متوسطه ارائه شده است و برای هر فرد در این سطح کاملا مناسب است.

آموزش زبان انگلیسی مقدماتی تمام مباحث و نکات مربوط به زبان را به شما عزیزان ارائه داده است تا بتوانید مهارت خود را در این زمینه افزایش دهید. برای تسلط به زبان انگلیسی باید تمرین زیادی داشته باشید.

گروه آموزشی 118فایل سعی داشته تمامی موارد زبان انگلیسی رو در آموزش به صورت دقیق بیان کرده باشد به صورتی که در پایان آموزش قادر به صحبت کردن به زبان انگلیسی به صورت حرفه ای باشید و در نهایت اگر موردی بود که شما یاد نگرفتید، پشتیبانان ما شما را راهنمایی خواهند کرد.

ساختار عمومی ساختن اسامی ملکی بسیار ساده است، گرچه ممکن است در ابتدا کمی گیج کننده به نظر برسد. در زبان فارسی برای ساختن حالت مالکی برای اسامی به انتهای آن کسره مالکیت اضافه می کنیم. در انگلیسی نیز قواعد ساختن اسامی مالکیت کمی متفاوت است.
نکته: جایگاه اسم مالک در زبان فارسی عموما بعد از اسم مملوک است. در انگلیسی این جایگاه برعکس است. در ساختن اسامی ملکی این یکی از اشتباهات بسیار رایج فارسی زبانان است. همچنین توجه داشته باشید که در زبان فارسی پسوند به اسم مملوک اضافه می شود ولی در انگلیسی این کار برای اسم مالک انجام خواهد گرفت.

برای نشان دادن مالکیت یک اسم بر دیگری به اسم مالک پسوند ” s’ ” را اضافه کنید.

در زبان انگلیسی به صورت کلی اسامی (به جز در شرایط خاص) همیشه همراه با حروف تعریف به کار برده می شوند. حروف تعریف در این زبان به دو دسته تقسیم می شوند:
حروف تعریف معین: نشان میدهد اسمی که به همراه آن آمده برای مخاطب شناخته شده است.
حروف تعریف نامعین: نشان میدهد اسمی که به همراه آن امده برای مخاطب شناخته شده نیست یا شناختن آن بی اهمیت است.

قاعده کلی جمع بستن اسامی در زبان انگلیسی بسیار ساده است. به انتهای اسم پسوند s- را اضافه کنید و اسم جمع خواهد شد.

تعداد اسامی بی قاعده در حالت جمع در زبان انگلیسی بسیار کم است و به سادگی می توانید آنها را یاد بگیرید. واژه نامه های انگلیسی به حالت جمع این اسامی اشاره می کنند پس در صورت تردید داشتن به واژه نامه مراجعه کنید. برخی از اسامی بی قاعده دچار تغییر شکل بی قاعده می شوند و برخی بدون پسوند –s جمع بسته می شوند.

ضمایر ملکی کلماتی هستند که به جای اسم می نشینند و مالکیت آن را نشان می دهند.

از آنجا که در زبان فارسی از یک فرم از ضمایر شخصی برای هر دو حالت استفاده می شود یادگیری این ضمایر شاید در ابتدا کمی برای شما مشکل به نظر برسد. همانطور که از نام آنها بر می آید ضمایر شخصی فاعلی به جای فاعل جمله قرار می گیرند و به همین صورت ضمایر شخصی مفعولی به جای مفعول جمله قرار خواهند گرفت.
فاعل جمله عموما فرد یا چیزی است که عمل را انجام می دهد.

ضمایر نسبی (موصولی) یا Relative Pronouns ضمایری هستند که از آنها برای نشان دادن رابطه یک اسم با موضوعی خاص استفاده می شود.

زمان آینده استمراری (Future continuous) بر روی طول کشیدن یک کار یا فعالیت در آینده تاکید می کند.

قیدها (adverbs) کلماتی هستند که خصوصیتی در مورد فعل ها، صفات یا قیدهای دیگر را نشان میدهند. آنها نشان میدهند که یک کار چطور انجام می شود، یا یک چیز چطور اتفاق می افتد.

افعال کمکی (auxiliary verbs) در زبان انگلیسی، افعالی هستند که برای سوالی کردن، منفی کردن، ساختن زمان های خاص و حالت مجهول به جمله اضافه می شوند. این افعال عبارتند از be، do، have، will. هر یک از این افعال ممکن است شکل ساده یا گذشته داشته باشند که کاربردی مختص به خود دارد.

از حالت امری یا Imperative mood در زبان انگلیسی برای دستور دادن مستقیم به افراد استفاده می شود.

صفات (adjectives) کلماتی هستند که مشخصه ای خاص در مورد یک اسم را نشان میدهند. آنها نشان می دهند یک اسم چطور خواصی دارد.

صفات در جمله معمولا پیش از اسمی که به آن نصب داده شده اند قرار میگیرند. می توان برای توصیف یک چیز بیش از یک صفت نیز استفاده کرد.
نکته: در صورتی که بیش از یک صفت برای توصیف یک اسم داشتیم معمولا باید صفات مربوط به نظر و عقیده (صفاتی که نظر ما در مورد چیزی را نشان میدهد مثل: beautiful, funny, nice, ugly و …) را پیش از صفات واقعیت (صفاتی که واقعیتی را در مورد یک چیز نشان می دهد مثال: small, young, pink, plastic و …) قرار می گیرد.

حروف اضافه (Preposition) کلمات کوتاهی هستند که معمولا پیش از اسم ها می آیند. حروف اضافه رابطه بخش های مختلف جمله با هم را نشان می دهند.

از حالت مجهول (Passive) در زبان انگلیسی برای نشان دادن جملاتی استفاده می شود که در آنها به فاعل جمله اشاره ای نمی شود.

مصدر یک فعل، شکل اولیه و ساده آن فعل است.
اسم مصدر یا gerund به شکل ing- دار از فعل گفته می شود. زمانی که فعل با برخی کلمات خاص مورد استفاده قرار می گیرد باید از اسم مصدری آن استفاده کرد.
در مقابل کلماتی که ممکن است تنها با مصدر یا اسم مصدر استفاده شوند، کلماتی هم هستند که می توانند از هر دو آنها استفاده کنند.